Nie mogę

Nie mogę

Nie mogę zrozumieć
nie mogę powiedzieć
nie mogę krzyczeć
bo nie dotrzę, póki sam nie bedziesz chciał
ogarnąć tego co jest proste,
otworzyć się na wiele wiecej możliwosci
poczuć wielkość tego świata

razem nie do przyjęcia, pezełknięcia, zgryzienia
przenika mnie obawa,
gdy już dobije do brzegu co zdobyte,
nie bedzie nie sensownego. tylko dlaczego?

życie daje nam w darze, uśmiecu tyle,
jak po towarze
wciągasz je wdechem a wypuszczasz płucami
dla wielu ruch niewykonalny
dal wielu zbyt prosty
zrozumiec ten sens gdzie oddech to oddech
a na mej twarzy powoduje rozmazy,
prosty grymas bez wyrazu bez grymasu bez ucisku
powoduje odpływ w odchłani
gdziee oddech z oddychaniem nie ma nic wspólnego

staje sie soba
staje sie wolna do podburzania swojej zmysłowości, wierności myślenia stanem
gdzie jestem sobą jak nie wielu
mogę ogarnniać świat przepiękny cały
tylko siedząc w swej duszy poczuc to piękno
gdy z rana moj oddech niczym polana rajskich kwiatów
wypełniona tlenem,
a o zmierzchu nie potrzebuje byc juz tlenem przaeznika twą